Here are the most recent UK tour dates we had listed for Marilyn Manson. Were you there? 2018 Jun 28 Jul 01 2018. Garorock 2018 Indochine, The Blaze, Damso, Marilyn Manson, Orelsan…. 2018 Jun 22 Jun 24 2018. Hellfest 2018 Iron Maiden, Judas Priest, Nightwish, Megadeth, Hollywood Vampires…. 2018 Jun 06 Jun 10 2018. Get the Marilyn Manson Setlist of the concert at 7 Flags Events Center, Clive, IA, USA on January 30, 2018 from the Heaven Upside Down Tour and other Marilyn Manson Setlists for free on setlist.fm! Marilyn Manson Arrow Hall, Mississauga, ON - Nov 18, 1998 Nov 18 1998 Marilyn Manson Landmark Theatre, Syracuse, NY - Nov 19, 1998 Nov 19 1998 Last updated: 23 Nov 2023, 02:03 Etc/UTC Marilyn Manson had an onstage meltdown on Thursday night, and ended his performance after just five songs.. TMZ reports that the shock-rocker went on stage at the Paramount concert hall on Long Get the Marilyn Manson Setlist of the concert at Riverport Amphitheatre, Maryland Heights, MO, USA on June 18, 2001 from the Ozzfest 2001 Tour and other Marilyn Manson Setlists for free on setlist.fm! marilynmanson.com. Marilyn Manson, vlastným menom Brian Hugh Warner, (* 5. január 1969, Canton, Ohio, USA ), je americký spevák, frontman rockovej skupiny Marilyn Manson, výtvarník a herec. Jeho pseudonym je spojením krstného mena americkej filmovej hviezdy Marilyn Monroe a masového vraha Charlesa Mansona. [1] [2] tOb20t5. 13 czerwca Marilyn Manson wystąpił na Torwarze. Poza fałszywym – jak się okazało – alarmem bombowym, który przerwał koncert na 20 minut, nie wydarzyło się nic makabrycznego. Podczas, gdy kontrowersyjny amerykański piosenkarz odprawiał swoje satanistyczne rytuały, na zewnątrz życie toczyło się normalnym torem. Samochody jeździły, psy obsikiwały latarnie, Wisła płynęła w kierunku Bałtyku, słońce zachodziło na zachodzie. Nie to, co kiedy 17 lat wcześniej Manson miał wystąpić dokładnie w tym samym miejscu, tyle że 13 lutego. O koncercie trąbiły wszystkie stacje telewizyjne i gazety, od prawa do lewa. News o koncercie rockowego kwintetu z USA miał rangę niemal równą wizycie amerykańskiego prezydenta. Aby powstrzymać fanów Marilyna Mansona przed mordowaniem i składaniem w ofierze Szatanowi przechodniów, Torwar otoczyły oddziały policji ściągnięte z całego województwa. Następnego dnia media z wyraźną ulgą ogłosiły, że nie wybuchły żadne zamieszki, nie uszczuplono liczby stron w żadnej książce, nie został skrzywdzony żaden latający ani miauczący ssak. To na pewno dzięki temu, że wszystkiego pilnowała policja. Był 2001 rok i miałem wtedy 13 lat. Bardzo chciałem iść na ten koncert, ale rodzice mi nie pozwolili. Teraz jest rok 2018, mam 29 lat i postanowiłem, że jednak pójdę na ten koncert Marilyna Mansona na Torwarze. Będąc w podstawówce moje horyzonty muzyczne – co zrozumiałe – były mocno ograniczone. Pod wpływem starszej siostry interesowałem się głównie gitarową muzyką. Znałem głównie Deep Purple, Led Zeppelin, trochę Metalliki, trochę Nirvany. Internety dopiero raczkowały, więc moim oknem na muzyczny świat była stacja MTV2, która sama o sobie mówiła, że jest “alternative music television”. W odróżnieniu od zwykłego MTV, w którym królowała Christina Aguilera, Destiny’s Child czy Ricky Martin, MTV2 grało muzykę mniej lub bardziej wpasowującą się w moją dopiero co sformowaną muzyczną tożsamość, czyli gitarowe brzmienia – od indie rocka po metal. Kiedy zaczął się tam pojawiać teledysk do piosenki “Disposable Teens“, od razu łyknąłem przynętę. Wizerunek i muzyka Mansona podobały mi się same w sobie. Świadomość, że bycie fanem tego szaleńca latającego po scenie w pofarbowanych włosach i z makijażem na twarzy, prawdopodobnie strasznie wkurzy otaczające mnie społeczeństwo (miałem rację – wkurzyło), był tylko wisienką na torcie. Ale reakcja ogółu okazała się być istotna. W szóstej klasie podstawówki poszedłem pod prąd, deklarując swoją sympatię do czegoś, co było w opozycji do wszystkiego, co lubili moi rówieśnicy. Warto tutaj zaznaczyć dwie rzeczy. Po pierwsze i bez Mansona jakoś tak odstawałem od moich kolegów i koleżanek. Po drugie – być może nie każdy z moich czytelników zdaje sobie z tego sprawę, bo doświadczył czegoś innego – rock nie należał bynajmniej do ulubionych gatunków mojego pokolenia. W słuchawkach walkmenów i discmenów królował wówczas pop i techno (to drugie najlepiej jeśli pochodziło z wielkopolskiej wsi Manieczki), ewentualnie hip-hop. Ludzie, którzy słuchali jakiejkolwiek gitarowej muzy (obojętnie czy to był Slayer czy Radiohead) byli w mojej podstawówce i w moim gimnazjum dającą się policzyć na palcach jednej ręki mniejszością pogardzanych i poszturchiwanych nerdów. Archetyp nieudacznika, który poprzez przyniesienie gitary do szkoły zmienia się w bożyszcze płci pięknej, nigdy nie zadziałał. I wiem, co powiecie: może byłeś tak cholernie brzydki, że nawet gitara ci nie pomogła? Odpowiadam: nie, gitara po prostu nie wzbudzała zainteresowania dziewczyn, niezależnie od aparycji jej właściciela. “No, dobra, ale miałeś napisać coś o koncercie!” Spokojnie, dojdziemy do tego. Za kilka akapitów. Rysuję to bardzo szerokie tło dlatego, by uświadomić Wam, dlaczego Marilyn Manson jest dla mnie tak ważny. Jest na pewno jakaś alternatywna rzeczywistość, w której jest on po prostu jednym z wielu artystów, których muzykę po prostu bardzo, bardzo lubię. Ale fakt, że stał się elementem mojej tożsamości w którymś momencie mojego dorastania sprawia, że jego wpływ na moją osobowość sięga dalej poza inspiracje muzyczne. “Człowieku, nie przesadzasz? – powie ktoś – To tylko piosenkarz”. Jasne, że to tylko piosenkarz, nie żaden prorok. Miałem tego świadomość już wtedy. Choć traktowałem Mansona poważnie i byłem jego fanem, nigdy nie byłem jego wyznawcą. Nie mniej im bardziej spotykałem się z niechęcią nauczycieli i uczniów mojej szkoły do tej kontrowersyjnej postaci, tym większą czułem chęć głębszego zapoznania się z jego twórczością. Marilyn Manson był wówczas u szczytu swojej potęgi. Przejawiającej się nie tylko prezentującymi, moim zdaniem, mega wysoki poziom artystyczny płytami “Holy Wood“, “Antichrist Superstar” i moim absolutnym faworycie, czyli “Mechanical Animals“. Był wówczas także u szczytu swojej popularności. Ludzi, obojętnie czy kochających go, czy go nienawidzących, interesowało co powie, co zrobi. Reakcja polskich mediów na jego pierwszą wizytę w Warszawie nie wynikała (tylko) z prowincjonalności naszego kraju czy jego szczególnego przywiązania do wartości chrześcijańskich. W USA też palono płyty Mansona, nawoływano do odwoływania jego koncertów, a kiedy już się odbywały, towarzyszył im kordon policji. Tymczasem dzisiaj, myślę, że zarówno w Stanach, jak i w Polsce, koncert Mansona nikogo, poza fanami, nie obchodzi. Sądzę, że miało to wiele wspólnego z tym, że wówczas Marilyn miał coś do powiedzenia. Miał – jak to się mówi – przekaz. To nie było szokowanie i prowokowanie dla samego szokowania i prowokowania. Jego ataki na zinstytucjonalizowaną religię nie były obliczone tylko i wyłącznie na wywołanie uwagi mediów, ale przede wszystkim – przynajmniej w moich oczach – na zadawanie pytań o to, czy religia nie służy przypadkiem komuś do kontrolowania ludzi i wykorzystywania ich do realizowania własnych interesów. Ubrana w płaszczyk prowokacji satyra na hipokryzję społeczeństwa oczywiście nie sprawiała przy tym, że miliony naiwnych nastolatków na całym świecie przestawały kupować płyty i zasilać konto pana Briana Warnera plikami zieloniutkich dolarów – z tego też zdaję sobie sprawę. Ale do czego zmierzam, to mój pogląd, że oprócz formy, w twórczości Mansona była też treść. Obśmiewał hipokryzję i świętoszkowatość, drwił z polityków i celebrytów, krytykował przemoc i nietolerancję. A przede wszystkim był reprezentantem wszelkiego rodzaju wyrzutków, outsiderów, ekscentryków i nonkonformistów, do których zaliczałem się wówczas i chyba zaliczam się nadal. I to było dla mnie najważniejsze. Niestety niedługo po tym (zwłaszcza patrząc z odległości prawie dwóch dekad), jak kupiłem swoją pierwszą kasetę Mansona, postanowił on zrezygnować z jakkolwiek pojmowanej funkcji artysty zaangażowanego. Zamiast tego, uciekł w dadaistyczno-nihilistyczną sztukę dla sztuki, którą mniej lub bardziej kontynuuje do dziś. Efektem była kolejna po “Holy Wood” płyta zatytułowana “Golden Age of Grotesque“. Obiektywnie – wciąż na wysokim poziomie, ale dla mnie – to już nie było to. Zbiegiem okoliczności, właśnie gdzieś w okolicach tej inspirowanej latami międzywojennej burleski, Manson przestał być istotny dla jakiejkolwiek debaty publicznej, stał się po prostu kolejną barwną postacią na kolejnej celebryckiej imprezie w Los Angeles. Pod względem artystycznym i komercyjnym zamknął się w niszy, w której tworzy dla wiernej publiczności, bez ambicji ponownego zdobycia serca kogokolwiek spoza określonej grupy docelowej. I żeby nie było – to jest całkowicie w porządku. Każdy artysta ma przecież swój złoty wiek (w tym wypadku – o ironio – skończył się on wraz z wydaniem albumu ze “złotym wiekiem” w nazwie). Marilyn Manson nie jest pierwszym ani ostatnim muzykiem, który swą twórczością przestał trząść posadami świata. Nie jest pierwszą gwiazdą rocka, której przybyło centymetrów w pasie i ubyło włosów na głowie. Nie jest pierwszym człowiekiem, w którego karierze nastąpił efekt plateau. Ba, z perspektywy czasu widzę, że późniejsze albumy prezentują wciąż wysoki poziom, a każdy kolejny wprowadza powiew świeżości pod względem muzycznym. Ani “Golden Age of Grotesque”, ani późniejsze płyty po prostu nie spełniły wygórowanych oczekiwań, jakie miałem. Straciły to coś, co sprawiało, że byłem w stanie identyfikować się z podmiotem lirycznym z “Holy Wood” czy “Mechanical Animals”. Być może dlatego, że sam także się zmieniłem. W każdym razie mój poziom zainteresowania Marilynem Mansonem znacznie spadł. W międzyczasie odwiedzał on Polskę kilka razy, ale jakoś nie chciało mi się iść na jego koncert, zwłaszcza jeśli odbywał się np. w Poznaniu. Oczywiście inspiracje z czasów mojej fascynacji tym artystą trwały we mnie przez cały czas. Trudno, żeby było inaczej, skoro to jego riffy były jednymi z pierwszych, których próbowałem nauczyć się grać na gitarze, a pierwsze utwory, jakie kiedykolwiek skomponowałem (na szczęście tylko w mojej głowie – nie zostały nigdzie zapisane ani nagrane), to ordynarne zrzyny z numerów z “Holy Wood”. Ale Manson i ja żyliśmy sobie niezależnie nie wchodząc sobie wzajemnie w drogę przez kilkanaście lat. Zmieniło się wiele rzeczy. Niewątpliwie obydwaj wzbogaciliśmy się w tym czasie o kilka kilo tkanki tłuszczowej. Aż tu nagle ogłoszono, że Marilyn Manson wystąpi – tak jak przed siedemnastoma laty – na Torwarze. Uznałem, że to znak. To znaczy wiem, że wszechświat nie wysyła żadnych znaków. Niemniej uznałem, że to jest właściwy moment, by w zgrabny sposób dopełnić moją relację z moim idolem z dawnych lat. Dlatego mimo obaw, że mój bohater może być zaledwie cieniem dawnej chwały, a koncert może okazać się rozczarowaniem i zepsuć mój wyidealizowany obraz artysty, postanowiłem kupić bilet. Wątpliwości, czy aby na pewno nie zrujnuję sobie Mansona, miałem do ostatnich minut przed jego wejściem na scenę. Ale kiedy już się pojawił i zaintonował “Irresponsible Hate Anthem“, obudził się we mnie nastoletni Rogal i zaczął radośnie skandować “Fuuuuuck it!”. Ten dziecięcy entuzjazm, co jakiś czas opadał, przeważnie na – cóż za niespodzianka – nowszych numerach, ale jednak przez cały koncert się utrzymywał. A nie było łatwo. Przerwanie koncertu po sześciu utworach wiadomością o ewakuacji (“Ale jak to? Wybierałem się na ten koncert przez siedemnaście lat i kończy się on po trzydziestu minutach?) na pewno nie przyczyniło się do podtrzymywania nastroju. Nie pomagały też z pewnością absurdalnie długie przerwy pomiędzy piosenkami. Dość często powracającym tematem na próbach 1965 jest kwestia przerw między utworami. “Chłopaki, jeśli będziemy mieli zbyt długie przerwy, to ludzie się znudzą, opadnie entuzjazm, musimy robić jak najkrótsze przerwy”. Jak widać jednak odstępy między utworami, nieraz równie długie, co same utwory, nie zaszkodziły Mansonowi. W sumie to Axl Rose też znika ze sceny na dobrych kilka minut, by zmienić przepoconą koszulkę, choć w przypadku Gunsów trzeba przyznać, że w tych momentach możemy sobie posłuchać solówek Slasha. Marilynowi nie zaszkodził też ogólny spadek formy. Głos, energia i prezencja sceniczna to z pewnością już nie to samo, co kiedyś. Wtedy mieliśmy do czynienia (jak się domyślam, bo przecież na żywo tego nie widziałem) z osobnikiem z innej planety. Teraz mamy do czynienia z człowiekiem z krwi i kości noszącym brzemię zbliżającej się wielkimi krokami pięćdziesiątki. Gdyby ten koncert był moją pierwszą stycznością z Marilynem Mansonem, to na pewno nie zostałbym po nim jego fanem. To nie był koncert, który przekonałby kogokolwiek poza już przekonanymi. A jednocześnie – co może się wydawać dziwne – nie odczułem niesmaku, który mógłby czuć fan, kiedy jego prorok z gniewnych lat obrósł w tłuszcz. W moim dziecięcym zachwycie nad przebojami młodości i wykrzykiwaniu tekstów piosenek, które kiedyś były moimi hymnami dużą rolę odegrała z pewnością nostalgia. Ale nawet będąc tego w pełni świadom cieszę się, że poszedłem na ten koncert. Teraz spędzę zapewne kilka dni na sentymentalnej podróży przez klasyczne płyty, ale także na zgłębianiu słabo dotąd przeze mnie zbadanego świata nowszych albumów. This site uses cookies to provide you with a great user experience. To find out more, read our cookie policy. Marilyn Manson Tickets UAH Recently Viewed Log In Help Centre Sell Tickets We're the world’s largest secondary marketplace for tickets to live events. Prices are set by sellers and may be below or above face value. Welcome Back! 1. Browse Events 2. Choose Your Tickets 3. Confirm Details Advanced search: For more personalized options Sign Up for Marilyn Manson Ticket Alerts Sign up for the latest information on upcoming Marilyn Manson events. Be the first to know when Marilyn Manson tickets go on sale! Email Address The email address you entered is invalid By signing up to our newsletter, you consent to receiving emails about upcoming events and special offers. You can change your email settings at any time and your data will be protected by our privacy policy. Regional Settings Country: Poland Language: English (US) Currency: UAH Ukrainian Hryvnia More Help Centre About Us Corporate Service Affiliates Careers How do I contact viagogo? Event Organizers Stay Up to Date facebook twitter google Popular Events FC Barcelona TicketAC Milan TicketsReal Madrid CF TicketElton John Concert TicketsMichael Buble UK TourAdele Tour 2022Tash Sultana Concert TicketsAndrea Bocelli TicketsMarc Anthony TicketsFC Red Bull Salzburg TicketsDFL-Supercup TicketEd Sheeran TicketsFormula 1 - Global TicketTomorrowland 2022 Line upHungarian Grand Prix TicketsFIM Polish Speedway Grand Prix TicketSting Tour 2022Audioriver TicketsIl Divo TicketsEstas Tonne TicketsRolling Stones TicketsBruce Springsteen TicketsLollapalooza Germany TicketsBelgian Grand Prix TicketsSmukfest Tickets Copyright © viagogo AG 2022 Company Details Use of this web site constitutes acceptance of the Terms and Conditions and Privacy Policy and Cookies Policy - : web04 : - Marilyn Manson, Stone Sour Jeśli chcesz otrzymywać informację o podobnych wydarzeniach w przyszłości już teraz zapisz się do naszego FAN ALERTU! Zapisałeś się do fanalertu Jesteś zapisany do tego fanalertu Podczas wysyłania formularza wystąpił błąd, spróbuj ponownie później  Podając adres e-mail i wysyłając nam go jednocześnie wyraźnie potwierdzasz, że zgadzasz się na przesyłanie przez eBilet Polska sp. z informacji handlowych drogą elektroniczną zawartych w przesyłanym przez nas materiale marketingowym, a dotyczących produktów i usług naszych oraz naszych partnerów biznesowych. W celu świadczenia usługi będziemy przetwarzać Twoje dane osobowe w zakresie podanego przez Ciebie adresu e-mail. Możesz w każdym momencie cofnąć zgodę bez podawania przyczyny, lecz bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania przed jej cofnięciem. Pełną informację RODO, w tym o przysługujących Ci prawach do zapomnienia, sprostowania, przeniesienia, dostępu, sprzeciwu znajdziesz w Polityce prywatności Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną dostępny jest tutaj Rezygnację z FAN ALERTU należy przesłać na adres iod@ Już 7 lipca rozpocznie się 23-koncertowa północnoamerykańska trasa dwóch grup, które w latach 90-tych między innymi wyznaczały kierunek muzyce rockowej – Marilyn Manson i The Smashing Pumpkins. Na trasie nazwanej „The End Times Tour” grupa Mansona będzie promować ostatni album „The Pale Emperor” ze stycznia 2015, natomiast zespół Corgana „Monuments to an Elegy” wydany miesiąc i Corgan, którzy w przeszłości darzyli się sympatią (Billy pomagał przy tworzeniu jednej z najsłynniejszych płyt Mansona, „Mechanical Animals”) przez ostatnie 15 lat nie odzywali się do siebie. Ich przyjaźń ponownie rozkwitła dopiero w zeszłym roku dzięki Courtney Love, która na dowód pojednania wstawiła na swojego Instagrama takie oto zdjęcie:18 maja w Chicago, czyli rodzinnym mieście Billy’ego odbyła się godzinna konferencja prasowa z obydwoma frontmanami, którzy najpierw odpowiadali na pytania prowadzącego, a następnie zgromadzonych fanów. Oto najciekawsze fragmenty i cytaty:Manson na temat ponownego odkrycia „Mellon Collie and the Infinite Sadness” – najbardziej popularnego, dwupłytowego albumu Smashing Pumpkins:Przyznam się do winy. Wiesz, że kiedy album się ukazał, tak naprawdę nie słuchałem drugiej płyty tak jak pierwszej, a na drugim CD jest o wiele więcej wspaniałych piosenek, niż się spodziewałem, lecz lekceważyłem je. To wina Twiggy’ego [gitarzysty Mansona], bo zgubił drugą płytę w naszym pieprzonym na temat słuchania nowej muzyki:Lubię włączać Imagine Dragons gdy ktoś mówi, że mnie to wkurza. Włączam wtedy Imagine Dragons, bo to jest jak kara. Lubię tę piosenkę, ale nienawidzę tego, że mi się podoba, więc stosuję to jako karę dla wszystkich w garderobie Mansona:Corgan: Jego garderoba jest dokładnie taka, jaką sobie wyobrażacie. Jest dziwna. Kiedy wchodzisz, myślisz „Wow, jest taka… jaka mi się wydawała, że będzie.” Wszystko jest czarne, a ściany są Proszę, by ściany były czarne, to znaczy prosiłem dawno temu. Nie wiem kiedy to stało się częścią ridera. O tworzeniu „Mechanical Animals” Marilyn Manson i „Adore” The Smashing Pumpkins w tym samym czasie:Corgan: On robił „Mechanical Animals”, a ja robiłem „Adore” dosłownie na tej samej Próbowałem go przekonać do make-upu, a on próbował mnie przekonać, by w mojej muzyce było więcej temat przedkoncertowych rytuałów Mansona:Corgan: Jest duża dawka Justina Timberlake’a. Musisz to Lubię tylko 'Only When I Walk Away’, bo jest bardzo bezczelne i konferencję możecie obejrzeć poniżej:The Smashing Pumpkins grali ostatnio w składzie z Bradem Wilkiem z Rage Against the Machine oraz z basistą The Killers Markiem Stoermerem, jednak nie wiadomo, czy oni również pojawią się na najbliższych koncertach. Podczas ich ostatniej trasy, która promowała album „Monuments to an Elegy” Marilyn Manson pojawił się na scenie na koncercie w Londynie, gdzie artyści wspólnie wykonali 'Third Day of a Seven Day Binge’ oraz 'Ava Adore’. Wydarzenie możecie zobaczyć poniżej: Gdy w wieku 11 lat poznał "Nevermind" Nirvany, nic nigdy nie było już takie samo. Od tamtej pory pozostaje niezmiennie wierny swojej jedynej prawdziwej miłości - muzyce rockowej. Od 16 lat jeździ na koncerty, kolekcjonuje płyty, potrafi wymienić chronologicznie wszystkich członków The Fall. Zapatrzony w największych, ich wzorem pragnie rozsiewać... dobrą rockową nowinę! foto: mat. pras. W ramach wspólnej trasy „Twins of Evil: The Second Coming Tour” Marilyn Manson i Rob Zombie dotarli wczoraj do Toronto, gdzie mieli wystąpić w amfiteatrze Budweiser Stage. Niestety, na dosłownie na kilka minut przed wyjściem na scenę Manson odwołał koncert swojego zespołu, tłumacząc to „nagłą i nieprzewidzianą chorobą”. Ciężar zadowolenia fanów spadł na barki Roba ratował sytuację, wydłużając swój koncert. Zamiast standardowych 14 utworów wykonywanych podczas trasy Zombie zagrał aż 19. Muzyk zrobił także ukłon w stronę fanów Mansona, prezentując własną wersję „Sweet Dreams”, coveru Eurythmics, który na co dzień na swoich koncertach gra rekompensaty ze strony Roba Zombie, fani otrzymali możliwość zwrotu biletów. – Jeśli przyszliście dziś specjalnie po to, by zobaczyć Marilyna Mansona, możecie zwrócić zakupione bilety – głosiło oświadczenie opublikowane na twitterowym profilu artysty. Nie wiadomo, ilu fanów skorzystało z tej The BeatlesAby wesprzeć “Twins Of Evil: The Second Coming Tour” promocyjnie, artyści zaprezentowali przy okazji inauguracji trasy studyjną przeróbkę klasycznego utworu The Beatles “Helter Skelter”. W przeszłości własne wersje tej piosenki nagrywali Motley Crue, U2, Oasis, Siouxsie and the Banshees czy Pat końca sierpnia Manson i Zombie dadzą 29 koncertów w Stanach i Kanadzie. Poprzednią wspólną trasę obie grupy odbyły w 2012 Nie dla koszulek innych zespołówMarilyn Manson i jego zespół byli jednymi z gwiazd letniego festiwalu Download w Madrycie. W trakcie swojego występu lider zaprosił na scenę fanów, by wspólnie z nim wykonali utwór “Kill4Me”. Sęk w tym, że jeden z nich miał na sobie koszulkę Avenged Sevenfold, zespołu występującego po Mansonie i jednocześnie headlinerze pierwszego dnia. Artyście nie spodobał się ubiór słuchacza, więc… kazał mu zdjąć t-shirt.– Powinieneś zdjąć tę koszulkę. To nie mój zespół. To inny zespół – zwrócił się do fana Manson. Chłopak najwyraźniej nie zrozumiał, bo artysta musiał powtórzyć kilkukrotnie. – Możesz zasłonić się flagą, ale zdejmij koszulkę – zaproponował muzyk. Wideo z tego występu możecie zobaczyć tutaj.

marilyn manson trasa koncertowa 2018